Współczesna międzynarodowa normalizacja w zakresie systemów jakości bierze swój początek w końcu lat 40-tych, kiedy powstał Komitet Techniczny ISO/TC-69 zajmujący się opracowaniem norm dotyczących metod statystycznych oraz statystycznego sterowania jakością.
Pierwsze próby rozszerzenia norm statystycznych w oparciu o podejście systemowe zostały podjęte w związku z potrzebami zbrojeniowymi w Stanach Zjednoczonych, gdzie w roku 1959 opracowano normę MIL-Q-9858 „Wymagania programu jakości”. Po zmodyfikowaniu w roku 1963, stała się ona podstawą do określania zasad zapewnienia jakości u producentów dostarczających swoje wyroby dla Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych. Na jej podstawie opracowano w 1968 roku normy AQAP obowiązujące przy dostawach dla NATO.
Pojęcie zapewnienia jakości w przepisach cywilnych pojawiło się w roku 1970, kiedy Komisja Energii Atomowej USA opublikowała założenia dotyczące systemów jakości w załączniku do prawa federalnego. Pierwsza norma państwowa z tej dziedziny została wydana rok później przez ANSI (Amerykański Narodowy Instytut Normalizacyjny) i dotyczyła również wykorzystania energii atomowej (ANSI-N45-2). W roku 1978 wydano rozszerzoną wersję tych norm – A code of Practice 50-C-QA.
Przełomem w rozwoju norm systemów jakości stało się opublikowanie w 1971 roku w Wielkiej Brytanii normy terminologicznej BS 4778, zawierającej słownictwo związane z zapewnieniem jakości. Umożliwiło to wydanie rok później normy BS 4891 poświęconej ogólnym problemom związanym z konstruowaniem i funkcjonowaniem systemów i procedur zapewnienia jakości. Zastosowanie tych norm w przemyśle umożliwiło zebranie doświadczeń i opracowanie trzech modeli systemu jakości, które mogły być stosowane przez organizacje. Zostały one zaprezentowane w normie BS 5179 wydanej w 1974 roku. Nowelizacja i rozwinięcie tego standardu miało miejsce w roku 1979. Wydana wówczas BS 5750 – „Systemy jakości” stała się podstawowym materiałem, którym posłużył się Komitet Techniczny ISO/TC-176 w wydaniu normy międzynarodowej. Równolegle prace prowadzone były w Kanadzie, co zaowocowało standardem CSA-Z299.
Efektem prac ISO/TC-176 były wydane w roku 1987 normy serii 9000, w skład których weszły w pierwszym wydaniu: ISO 8402, ISO 9000, ISO 9001, ISO 9002, ISO 9003 oraz ISO 9004. Normy te opisywały terminologię, założenia budowy systemów jakości, trzy modele systemu do stosowania w organizacjach oraz wytyczne do rozbudowy i doskonalenia systemu jakości. Normy te zostały przetłumaczone na język polski i wydane jako seria PN-EN 29000 w 1993 r.
W 1994 roku nastąpiła pierwsza nowelizacja drugie norm (w Polsce w 1996), w którym doprecyzowano niektóre wymagania, a także wprowadzono nowe pojęcia oraz poszerzono strukturę.
Dostrzeżenie zmian, jakie zaszły w sposobie działania organizacji oraz chęć dostosowania norm do zastosowań innych niż produkcyjne spowodowało, że kolejna nowelizacja nie stanowiła prostego rozwinięcia poprzedniej wersji normy, lecz jej struktura została dostosowana do procesów zachodzących w organizacji. Jednocześnie zlikwidowano niektóre normy ograniczając serię do trzech podstawowych: ISO 9000, ISO 9001 oraz ISO 9004.
Zdjęcie: Mike Cohen, Flicker.com, CC
- Zaloguj się aby dodawać komentarze